Medycyna naturalna

Definicje i historia

Od początku istnienia człowiek, by przetrwać, musiał dbać o to, co było najważniejsze – o zdrowie, bo to ono warunkowało jego pozycję w grupie. Gdy chorował, szukał pomocy w tym, co go otaczało, czyli w przyrodzie, naśladował zachowania zwierząt, poznawał właściwości lecznicze roślin i minerałów (1). Za Światową Organizacją Zdrowia można powiedzieć, że medycyna naturalna to suma wiedzy, umiejętności i praktyk opartych na teorii, przekonaniach i doświadczeniu właściwych różnym kulturom – zrozumiałych lub nie – stosowanych dla podtrzymania zdrowia, zapobiegania, diagnozowania bądź leczenia chorób fizycznych i psychicznych (2). Medycyna ludowa (medycyna naturalna lub medycyna niekonwencjonalna) charakteryzuje się przede wszystkim tym, że nie stosuje się w niej środków chemicznych, a leczenie oparte jest całkowicie na naturalnych technikach leczenia, w tym także na magii. Podstawą działalności leczniczej jest intuicja lub wrodzone zdolności osoby leczącej (3). Historia lecznictwa ludowego (medycyny naturalnej) sięga czasów starożytnych, kiedy to, wraz z kształtującą się kulturą, zrodziła się ta forma medycyny. Przyczyny chorób upatrywane były w niekorzystnym oddziaływaniu na zdrowie kosmosu, magii, natury, bóstw, Boga i demonów. Na przełomie wieków XIX i XX specjalistami w dziedzinie medycyny wśród polskiej ludności wiejskiej byli zielarze, guślarze, zażegnywacze, baby, wróże, których darzono społecznym zaufaniem i powierzano im opiekę nad zdrowiem. Praktyki ich zgodne były z wierzeniami i tradycją ludową, uwzględniały kulturę ludności wiejskiej, a ponadto owi praktycy byli zawsze osiągalni – w przeciwieństwie do wykształconego personelu medycznego. Z biegiem czasu i na skutek przenikania na wieś oświaty i rezultatów postępu technicznego oraz rozwoju medycyny naukowej i zwiększenia dostępności do bezpłatnych usług medycznych, zabiegi mistyczno-magiczne zaczęły być wypierane przez metody lecznicze medycyny konwencjonalnej. W roku 1950 powstała pierwsza ustawa o zawodzie lekarza, która gwarantowała lekarzom medycyny monopol na świadczenie usług medycznych, przy jednoczesnych represjach prawnych wysuwanych wobec nieprofesjonalistów podejmujących się leczenia. W latach 70. XX wieku na podstawie przeprowadzonych badań naukowych wprowadzono do medycyny konwencjonalnej ziołolecznictwo, które było jednym z istotnych elementów medycyny naturalnej (ludowej). Ciągły rozwój naukowy medycyny i migracja ludności ze wsi do miast były głównymi powodami powolnego zanikania lecznictwa ludowego (medycyny naturalnej). Jednak społeczeństwa żyjące od pokoleń na wsi, z głęboko zakorzenioną kulturą związaną z medycyną ludową (medycyna naturalna), do dnia dzisiejszego nie zarzuciły tych praktyk leczniczych. Nawet teraz, na początku XXI wieku, medycyna naturalna (ludowa) na niektórych terenach naszego kraju jest istotną i nieuświadomioną częścią dnia codziennego. Obecnie, obok wiary w zabobony, gusła i zaklęcia mające na celu przywrócenie zdrowia, chorzy z chęcią korzystają z praktyk bioenergoterapeutów, radiestetów czy uzdrowicieli duchowych. Przyczynami tego ciągłego zainteresowania taką formą leczenia są często bezradność medycyny w leczeniu wielu chorób, takich jak: nowotwory, AIDS, czy też niezaspokojenie potrzeb socjopsychologicznych pacjentów przez personel medyczny (4). W czasie, kiedy samoopieka jest określana przez WHO jako powszechny priorytet podstawowej opieki zdrowotnej, umiejętność korzystania z leczenia niemedycznego nabiera również dużego znaczenia. Lecznictwo ludowe (naturalna medycyna) obecnie jest dzielone przez niektórych badaczy na (5): 1. racjonalne, czyli np. stosowanie fitoterapii, maści odzwierzęcych, naturalne leki, naturalne witaminy itp., 2. nieracjonalne, w którym stosuje się środki niemające nic wspólnego z lecznictwem i oparte na wierze – używając przy tym odpowiednich słów, czyli zamawianie, zaklinanie, wyklinanie chorób. Współczesna medycyna profesjonalna (konwencjonalna) korzysta z tej pierwszej gałęzi medycyny ludowej (medycyny naturalnej), z której przejęto np. fitoterapię (6), apiterapię – leczenie za pomocą produktów pszczelich, ziołolecznictwo, przyrodolecznictwo (hydroterapia, balneoterapia, klimatoterapia, światłolecznictwo, ciepłolecznictwo) – stosowane głównie w rehabilitacji. Do medycyny naturalnej zalicza się także takie naturalne metody, jak:

• masaże, 
• gimnastykę, 
• rytmy biologiczne, 
• zdrowe żywienie i różnego rodzaju diety, 
• homeopatię – stosowanie uaktywnionych roztworów substancji pochodzenia roślinnego lub mineralnego, 
• akupunkturę – wbijanie bardzo cienkich igieł w wyznaczone miejsca na ciele chorego, 
• akupresurę – uciskanie konkretnych miejsc na ciele.  

Żyjąc w dzisiejszych czasach, korzystając z osiągnięć nauki w każdej dziedzinie życia mamy możliwość szybkiego reagowania praktycznie na wszystkie problemy zdrowotne, które nas dotykają. Nowoczesna technologia diagnostyczna i terapeutyczna zawładnęła naszym życiem i zdrowiem, w dużej części odrzucając to wszystko, co mogłoby podważyć jej dominację w tej sferze życia. A przecież nie musi tak być. Działania zarówno medycyny konwencjonalnej jak i alternatywnej (medycyna naturalna), pomimo że różnią się pod wieloma względami, mają jeden nadrzędny cel, którym jest zdrowie pacjenta. Warto jest poznać historię medycyny ludowej (medycyny naturalnej) oraz docenić w niej to, że prawidłowo stosowane leczenie alternatywne (naturalne metody) bywa znakomitym środkiem wspierającym konwencjonalne leczenie (7).

Bibliografia:

1.  Górska B: Zioła w tradycji ludowej Podlasia. Część 1. Ciechanowiecki Rocznik Muzealny, tom I, 2006; http://www.ciechanowiec.pl/readarticle.php? article_id=19 (17.03.2008). 
2. Za: Dr Zhang Qi, WHO. Traditional medicine. http://www.who.int/medicines/areas/traditional/en/index.html (16. 05. 2012).
3. "Medycyna ludowa, gusła i zabobony jako metody lecznicze praktykowane w XXI wieku" Małgorzata Lesińska-Sawicka, Monika Waśkow; Katedra Nauk o Zdrowiu Akademii Pomorskiej w Słupsku, Kierownik Katedry: dr Krystyna Homenda, http://www.czytelniamedyczna.pl/4070,medycyna-ludowa-gusla-i-zabobony-jako-metody-lecznicze-praktykowane-w-xxi-wieku.html
4. Jaguś I: Lecznictwo ludowe w Polsce w XX wieku – czynniki i kierunek przemian. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, vol. XXVI, 13, sectio I, Lublin 2001. 175-187. 
5. Lecznictwo. http://mojamuszyna.republika.pl/lecznictwo/lecznictwo.htm (14. 04. 2008). 
6. Piątkowski W: Lecznictwo niemedyczne jako sposób interpretacji kultury. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, vol. XXIV, 7, sectio I, Lublin 1999; 107-118
7. Dr W. Giermaziak, I. Przyłuska, Medycyna naturalna dawniej i dziś, Forum Bibl. Med. 2017 r. 10 nr 1 (19)

Zajmujemy się dystrybucją i sprzedażą środków pochodzenia roślinnego lub mineralnego, które są powszechnie stosowane w fitoterapii i innych odłamach medycyny naturalnej. Suplementy służą profilaktyce zdrowotnej, czyli zapobieganiu chorobom jeszcze przed ich pierwszymi symptomami, poprzez uzupełnienie niezbędnych składników odżywczych, witamin i minerałów w organizmie oraz podtrzymanie jego homeostazy.

Skład naturalnych suplementów

Prezentowane w poniższej kategorii produkty, oparte są na składnikach pochodzenia organicznego. Są to znane w ziołolecznictwie rośliny, minerały oraz mikro i makro-elementy w formie tabletek, sproszkowanych owoców, soków czy ekstraktów. Kompozycje poszczególnych suplementów stworzone zostały według określonego spektrum działania użytych związków czynnych na organizm ludzki.

Dlatego też w dziale medycyny naturalnej znajdują się środki wpływające na podtrzymanie zdrowia różnych narządów i układów fizjologicznych. Wśród nich warto wymienić: moczowy, pokarmowy, immunologiczny, krążeniowy, nerwowy, jak i kostny. W oddzielnych zakładkach umieściliśmy również artykuły do suplementacji z ekstraktami ziół takich, jak miłorząb japoński, którego skład poprawia koncentrację i pamięć lub ze sproszkowaną ashwagandhą, adaptogenem o właściwościach relaksujących i zapewniających spokojny sen.

Medycyna naturalna w trakcie oczyszczania

Osoby, które stosują dietę albo chcą przejść proces detoksykacji, mogą liczyć na wspomagające roślinne środki. Dzięki zawartości naturalnych witamin w suplementach i naparach ziołowych - np. z dzikiej róży czy acreoli - wzmacniają one organizm, zwiększają witalność i przyswajalność składników odżywczych. Fitoterapeutyczne preparaty na dysharmonię flory bakteryjnej jelit, zawierają między innymi dynię czy piołun. Substancje z nich pochodzące, między innymi kukurbitacyna w pestkach dyni, pozwalają zmniejszyć obecność bakterii, wirusów czy przerost grzybów w układzie pokarmowym.

Jeśli potrzebujesz roślinnego wsparcia swojej odporności i równowagi psychofizycznej, ale nie jesteś pewien, co do właściwego wyboru produktów, skonsultuj wybór preparatów z terapeutą medycyny naturalnej. W razie pytań również służymy pomocą, wystarczy napisać do nas poprzez formularz kontaktowy dostępny na stronie.